عکاسی حرفه ای از منظره

تپه ها و دره ها، جنگل های دل انگیز، سواحل ناهموار و علفزارهای بهاری مزین به نقاط رنگارنگ، همگی می توانند به وضوح سوژه هایی عالی برای عکاسان منظره باشند که اغلب عکس هایی به شدت احساسی و الهام بخش از آنها در می آید.

با این حال دستور العمل موفقیت در این کار چندان واضح و آسان نیست، به همین دلیل هدف ما اینجا در مدرسه عکاسی دیجیتال، این است که فهرستی از مهم ترین مواد لازم برای ثبت آن مناظر فریبنده را به شما ارائه کنیم:

گام اول: یافتن نقطه مناسب

برای آن که در جستجوی محل مورد نظر بنزین کمتری بسوزانید، باید کارهایی را به عنوان آماده سازی قبلی انجام دهید. درباره مناطق نزدیک و دور افتاده از طریق اینترنت، کتابخانه یا دفتر اطلاعات توریستی محلی تحقیق کنید تا ببینید چه عکس هایی از محل گرفته شده و تصمیم بگیرید که چگونه می توانید آنها را بهتر کنید. هیچ خجالتی ندارد که عکس های عکاسانی را که آنها را تحسین می کنید یا الهام بخش شما هستند، نگاه کرده و سعی کنید از دستاوردهای آنها چیزی بیاموزید.

همچنین می توانید منابع مربوط به پیاده روی، کمپینگ، کوه نوردی، دوچرخه سواری و قایقرانی و بسیاری از فعالیت های دیگری که در فضای باز انجام می شوند را هم نگاه کنید، چرا که محتمل است در آنها به مناطق خوش منظره و جذاب اشاره شده باشد. با عکاسان دیگر شخصا یا از طریق فروم ها صحبت کنید و از آنها در مورد این که چه مکان هایی را برای عکاسی انتخاب و از چه مکان هایی اجتناب کنید مشاوره بخواهید. هنگامی که فهرست کوتاهی از مکان هایی که باید آنها را دید تهیه کردید، وقتش است که سفری به این محل ها داشته باشید و پتانسیل های آنها را از نزدیک مورد قضاوت قرار دهید.

گام دوم: نور مناسب

نور مناسب می تواند یک منظره را دگرگون کند و بسته به اندازه صحنه، محتمل است که شما به یک منبع نوری واضح متکی شوید: خورشید. بسیاری از عکاسان منظره بر این باورند که بهترین نور، روشنایی صبح زود است، پنجره ای که حدود یک ساعت قبل و بعد از طلوع خورشید به روی شما گشوده می شود. بقیه استدلال می کنند که نور هنگام غروب رنگ آمیزی بانشاط تری پدید می آورد، در حالی که بعضی هم معتقند که خورشید زمستان بهترین نور برای عکاسی در ساعات میانی روز است.

هر نوری را که ترجیح می دهید، جوری عکس بگیرید که نور پشت سر شما یا در کنار شما باشد، سپس بهترین موقعیت و تنظیمات را پیدا کرده و منتظر شروع نمایش باشید. با در نظر داشتن اینها، یک صندلی راحت، فلاسک یا نوشیدنی گرم و همین طور لباس های گرم را بردارید و به راه بیفتید. بازنگری آن مکان خاص در طلوع یا غروب خورشید می تواند بسیار مفید باشد، به ویژه اگر مسافت زیادی را برای رسیدن به آنجا می پیمایید.

گام سوم: ترکیب بندی های خلاقانه

زمینه ای منفرد که فاقد عناصر ترکیب بندی باشد، مسلما صحنه ای کسل کننده خواهد بود، بنابراین مناظر را نیز مانند سوژه های دیگر خود ترکیب بندی کنید. درباره این که چه چیزی برای بیننده جذاب است فکر کنید. در اطراف محل قدم بزنید تا نقاط جذاب را شناسایی کرده و راهکارهایی مانند قانون یک سوم ها، تقارن و نسبت طلایی را برای ترکیب بندی صحنه خود به کار ببرید.

به عناصر جغرافیایی پیش رویتان و نحوه تقاطعشان با یکدیگر توجه کنید. به عنوان مثال خط افق، شکل یک کوه یا یک دریاچه. در نظر داشته باشید که بین شما و نزدیک ترین خط یا شکل چقدر فاصله وجود دارد و تعیین کنید که این المان ها برای ایجاد بیشترین جذابیت باید کجا قرار بگیرند. آیا سایه ها یا انعکاس هایی وجود دارند که بتوانند به اندازه مناطق اصلی مورد استفاده قرار گیرند؟

[divider]

دانلود فیلم آموزش عکاسی با تکنیک لانگ اکسپوژر

[divider]

در پیش زمینه قدری جذابیت ایجاد کنید تا نگاه بیننده را به سمت عکس بکشد، یا از خطوط هدایت کننده مانند یک مسیر، رودخانه یا راه آهن برای هدایت چشم بیننده به سمت قاب تصویر استفاده کنید.

قبل از این که عکس بگیرید، از خود بپرسید: چه چیزی مرا به این تصویر علاقمند می کند؟ آیا این ترکیب بندی کاری برای من انجام می دهد؟ و در اینجا مناطق جذابیت اصلی تصویر کجا هستند و آیا من دارم آنها را به بهترین شکل خود به نمایش می گذارم؟

در صورت امکان بی طرف و عینی فکر کنید، این که شما در این صحنه چیز جالبی دیده اید به تنهایی کافی نیست. آیا کس دیگری قادر خواهد بود به اندازه کافی با آن ارتباط برقرار کند تا آن را جالب و جذاب بیابد؟

نهایتا، این که شما از منظره عکاسی می کنید دلیل نمی شود که تنها خود را به فرمت منظره (فرمت افقی) محدود کنید، فرمت های دیگر را هم آزمایش کنید!

 گام چهارم: تنظیمات ایده آل

سه پایه خود را در ارتفاعی تنظیم کنید که بهترین پرسپکتیو را در اختیار شما قرار دهد. اگر خیلی پایین باشد، صحنه مسطح به نظر خواهد رسید و اگر بیش از حد بالا باشد، پرسپکتیو ممکن است در پیش زمینه نامتوازن و مورب شود. چسباندن یک کیسه سنگ یا حتی کوله پوشتی تان به ستون میانی سه پایه، راه خوبی برای محکم کردن آن است، چرا که این احتمال وجود دارد که وزش ناگهانی باد، ثبت عکس های شما را دچار اشکال کند. اگر سه پایه شما سطح تقسیم دارد، برای اطمینان از راست بودن ترکیب بندی از آن استفاده کنید و DSLR را نیز تا جای ممکن محکم کنید.

تکنولوژی کاهش لرزش لنز خود را خاموش کرده و ISO دوربین را پایین بیاورید، مثلا 100 یا 200. اگر برای عکاسی در حالت دستی به خود مطمئن هستید، استفاده از نوردهی طولانی تر را در دستور کار قرار دهید، مخصوصا هنگام سپیده دم یا غروب که نور کم است. این نوردهی های طولانی، فراز و فرود و جریان آب دریا و رد حرکت ابر ها در آسمان را تار خواهد کرد که تصویری با حال و هوای لطیف و یا اثیری و ترسناک ایجاد می کند.

اگر نور قوی تر است یا در ساعات میانی روز عکس می گیرید، می توانید از فیلتر برای کاهش ورود نور به لنز استفاده کنید تا به نوردهی های طولانی برسید.

استفاده از Aperture Priority فرصت بازی با عمق میدان را در اختیار شما می گذارد، برای گرفتن یک عکس واضح با دامنه گسترده و با فوکوس از یک صحنه، از دیافراگمی با فاصله کانونی بین f11 تا f22 استفاده کنید. اگر می خواهید خلاقیت به خرج دهید، می توانید از دیافراگم گسترده تری استفاده کرده و عمق میدان کمتری به دست آورید و با این کار به طور خاص بر جذابیت پیش زمینه تمرکز کنید.

عکس هایی که گرفته اید را به وسیله قابلیت بازپخش دوربین بازبینی کنید، روی عکس ها زوم کنید تا مطمئن شوید جزییات واضح و رنگ ها دقیق هستند، هیستوگرام را نیز برای تایید نوردهی بررسی کنید.

توصیه می شود که در حالت RAW عکاسی کنید، البته اگر دوربین شما چنین امکانی دارد و کارت حافظه شما می تواند آن را در خود جای بدهد.

بعدا در نرم افزار های ویرایشی کنترل بیشتری روی کنتراست، رنگ و نوردهی خواهید داشت و می توانید عکس منظره خود را بی نقص ساخته و به توان بالقوه خود به عنوان یک عکاس منظره دست پیدا کنید.پ

تهیه و ترجمه

شهرزاد رحمانی

منبع مقاله:

www.cambridgeincolour.com